تصفیه فاضلاب بیمارستانی و مراکز بهداشتی درمانی
فاضلاب ناشی از بیمارستانها و مراکز بهداشتی درمانی از نظر کیفی تقریباً مشابه فاضلاب شهری هستند اما ممکن است دارای مواد و ترکیبات بالقوه سمی و عفونی نیز باشند که سلامت محیط، کارکنان شاغل در بخش بهداشت و درمان و کل جامعه را به خطر بیندازد.
در کشورهای توسعه یافته و برخی کشورهای در حال توسعه، به دلیل اینکه مقادیر زیادی آب در بیمارستان ها مصرف می گردد، فاضلاب تولیدی به صورت رقیق شده می باشد و پساب خروجی از بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی بدون نیاز به تصفیه اضافی و بدون آنکه خطر خاص بهداشتی و زیست محیطی را ایجاد کنند، در تصفیه خانه های فاضلاب شهری تصفیه می گردند. فقط تحت شرایط خاص نظیر شیوع بیماری های اسهال حاد زائدات بیماران باید به طور خاصی جمع آوری و گند زدایی شوند.
در کشورهایی که شبکه جمع آوری فاضلاب وجود ندارد، تخلیه فاضلاب (بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی) به صورت تصفیه نشده به طور ناقص باعث مخاطرات اجتناب ناپذیری بر روی سلامت و بهداشت جامعه خواهد شد. مطالعات انجام یافته آلودگی فاضلاب بیمارستانی به باکتری شیگلا و سالمونلا را به ترتیب 6/14% و 3/33% گزارش کرده اند.
لازم به ذکر است که اثرات سمی مواد شیمیایی موجود در فاضلاب مراکز بهداشتی درمانی (بیمارستانی) بر روی باکتری و میکروارگانیسم های فعال در فرآیند تصفیه فاضلاب از خطرات دیگر موجود در فاضلاب های این مراکز می باشد.
نمونه هایی از پکیج های طراحی و ساخته شده توسط شرکت فنی مهندسی زیست نگار در زیر ارائه شده است.
در بسیاری از بیمارستانها و مراکز بهداشتی درمانی موجود در کشورهای در حال توسعه، بیماران به تجهیزات بهداشتی و تصفیه دسترسی ندارند. زایدات معمولاً وارد محیط می شوند و سبب ایجاد بیماریهای عفونی و غیر عفونی در بین مردم می گردند. فضولات دفعی انسانی یکی از مهم ترین عوامل انتقال دهنده بیماری های مسری می باشد، این امر در مورد فضولات ناشی از بیماران بستری شده در بیمارستان که حامل غلظت های بالاتری از عوامل بیماری زا هستند، اهمیت بیشتری دارد.
این موضوع اهمیت فراهم کردن امکانات و تأسیسات لازم بهداشتی برای دسترسی مردم به آنها را بیشتر نمایان می کند. مسیرهای انتقال عوامل عفونی از راه مدفوعی-دهانی و همچنین از طریق تماس با پوست و موارد مشابه است که جهت جلوگیری از گسترش عوامل عفونی در میان مردم باید کاملاً قطع گردند.
